Geplaatst op 14 februari 2019

Als interesse passie wordt

Enkele jaren geleden vroeg mijn vriend Eric Boschman mij om een voorwoordje te schrijven bij zijn eerste wijnboek.

Dit is wat ik toen schreef:

‘Als interesse passie wordt’
“ ’t Is zondag” zegt mijn moeder terwijl ze voor haar verwende kroost een feestelijke tafel dekt. Vader duikt resoluut de kelder in op zoek naar een of andere vergeten wijnschat. “Deze middag zegent Petrus de maaltijd!” pronkt hij. Mijn oudere broers proberen hun kater te verdoezelen achter een kokhalzend ‘Wauw’. Als ik als kleine gabber wat meer uitleg vraag over deze stofferige parel, ontkurkt hij sierlijk de fles voor mij en hem alleen. Hij negeert de uitgestoken glazen van de nachtraven schertstend, “geen parels voor de zwijnen”! Een eerste tip van de wijnsluier opgelicht. Dank je pa!

Enkele jaren geleden vroeg mijn vriend Eric Boschman mij om een voorwoordje te schrijven bij zijn eerste wijnboek.

Dit is wat ik toen schreef:

‘Als interesse passie wordt’
“ ’t Is zondag” zegt mijn moeder terwijl ze voor haar verwende kroost een feestelijke tafel dekt. Vader duikt resoluut de kelder in op zoek naar een of andere vergeten wijnschat. “Deze middag zegent Petrus de maaltijd!” pronkt hij. Mijn oudere broers proberen hun kater te verdoezelen achter een kokhalzend ‘Wauw’. Als ik als kleine gabber wat meer uitleg vraag over deze stofferige parel, ontkurkt hij sierlijk de fles voor mij en hem alleen. Hij negeert de uitgestoken glazen van de nachtraven schertstend, “geen parels voor de zwijnen”! Een eerste tip van de wijnsluier opgelicht. Dank je pa!

Heel wat zondagen en wijnjaren later wekten zijn proevertjes steeds meer mijn nieuwsgierigheid op. Mijn moeder kocht mij enkele wijnboeken en schreef er altijd z’n mooie opdrachten in. Uit het boek van Anne de Vries citeerde ze: ‘Bartje, je bent een kleine jongen in een grote (wijn)wereld op zoek naar geluk”. Ze leerde me niet alleen lezen maar ook schrijven. Wijn werd romantiek, de deur naar de wijnkosmos stond op een kier. Dank je mams. De allerlaatste fles die mijn leermeester ontkurkte was een Figeac ’66. Hij ledigde zijn lievelingswijn slechts gedeeltelijk alsof hij wou zeggen: “De rest is voor jou want je bent nog maar aan de helft van je Latijn”. Het duurde dan ook niet lang vooraleer ik mijn koffer pakte richting Saint-Emilion om aldaar mijn wijnbagage te verruimen. De keldermeester van Canon-La-Gaffelière weet niet welke passie hij in mij heeft losgeweekt toen hij mij tussen de bottende wijnranken en in de gewelfde kelders de prille beginselen van het wijnmaken uitlegde. Merci Patrick!

Nu wist ik het: wijn zou mijn beroep worden. Eric Boschman troonde mij mee naarde vergaderingen van de “Cercle des sommeliers professionels de Belgique” waar de poort van de grote wijnwereld voor mij openging. Als enige Vlaming in dit franskiljons bastion werd ik al vlug tot vice-voorzitter gebombardeerd. In het land der Belgen is de enige Vlaming koning van Vlaanderen, of hoe je bij een glas wijn alles relativeert. In ieder geval, om de kennis te vergaren die Eric me in al die tijd met het degustatieglas heeft opgegoten, had ik zelf uit vele encyclopedie- en websitevaatjes moeten tappen. Merci Eric!